Monday, July 19, 2010

GiNiNTuAnG jEEp: mga karanasan sa loob ng jeep



Hindi nakukumpleto ang pagkaPILIPINO mo kung hindi ka pa nakakasakay ng jeep.
Marami ka bang karanasan sa pagsakay mo na kailan man ay hindi makakalimutan???
Naranasan mo na bang sumakay sa jeep na konti nalang lilipad na???
E yung tipong lima pa.. lima pa.. bago mapuno pero pagsumakay ka, wala pa sa kalahati ng pwet mo yung nakaupo???
Naranasan mo bang matabi si kuyang may konting amoy??? either mabago o alam nah.. hehehe..
Naranasan mo na bang makasabay ng gwapo at maganda??? umaga palang kay ganda ganda na..
Nakasakay ka na ba sa jeep na gustong maging headline ng balita kinabukasan??? sa sobrang bilis magpatakbo, balak atang magpabunggo...
Naranasan mo na bang mgabayad ng mahal samantalang ang lapit lang ng babaan mo?? sa pila ka kasi nakasakay, walang estudyante-estudyante..
E yung nagsabi ka ng "estudyante lang po" ang sabi ay di counted pag sabado ang discount ng estudyante... lalo naman tuwing summer, wala daw student fare..
Nakaranas ka na bang sumabit sa jeep??? o kaya naman ang makikandong sa kasama??? e yung tipong nsa sahig ka???
May natyambahan ka bang konduktor na SM as in simpleng manyak???
O yung puting-puti kang pumasok ng jeep pero bumaba ka na multicolored na ang damit mo???
Naranasan mo na bang maibaba ka ng lampas-lampas na sa dapat mong pagbababaan at dapat ka pang magwalkathon pabalik??? nag-jeep ka pa, maglalakad ka din pala...
Naranasan mo na ba yung sukli mo, tipong gusto langa naman ni kuyang konduktor na keep the change na, sa sobrang tagal bago ibigay?? sinasadya atng kalimutan..
Naranasan mo bang sumakay sa jeep na daig pa ang concert sa loob nito na tipong hindi na kayo magkarinigan ng katabi mo??
E ang magreview sa loob ng jeep habang umaandar??


hay... buhay jeep nga naman, nakakawindang.. it starts our day right or malamang not... hehe..

Monday, July 12, 2010

LyRiKa dE FaTimA: a DrEaM cOmE tRuE



Dalawang taon na ang nakakaraan nung sumali ako sa Fatima Antipolo Chorale. Mahilig ako kumanta ngunit hindi ako magaling sa larangan na iyon. Hindi ko nga alam kung panu ako nakasama sa organisasyon na ito, kumakanta ako pero yung tipong pang-banyo lang. =)) May experience na ako sa pagkanta kaso parang iba naman yun sa kumpara sa gawain ng isang chorale. Kaya napaka-pleasured ng pakiramdam ng mapabilang ako.

Nagsimula ang lahat sa simpleng performance sa school, halos lahat intermission number. Tapos, nakakakanta na kami sa misa at di naglaon, ang pinakabreak ng chorale ay nung kumanta kami sa SM Valenzuela, dalawang set pa yun ng kanta. Every performance kahit sa isang klasrum lang basta trip niyo lang kumanta, napaka-uplifting ng pakiramadam. Siguro ganun talaga ang pakiramdam kapag gusto mo yung ginagawa mo. Walang dull moment.



Nagtagal ako sa chorale sa kabila ng busy schedule ng isang nursing student, hindi lang siguro dahil gusto ko ang pagkanta at natututo ako ngunit dahil na rin ang mga pagkakaibigan na nabuo. Hindi matatawaran ng kahit anong bagay ang mga taong nakilala ko. Sa labas o sa loob ng school, higit pa sa choirmates, hindi lang barkada, hindi lang kaibigan dahil pamilya na ang turingan namin. Kung may babaunin man akong aral o karanasan sa pagkakasali sa chorale, siguro yung karangalan na makakanta ako sa entablado kasama ang naituring mo na pamilyang nabuo dahil sa pagmamahal sa musika.

Thursday, July 8, 2010

tHe LaSt TimE I sAw mY mOm aLiVe..



The last time i saw you was at my nanay's embang (my auntie) house, you were waiting for a cab to pick you up because your about to IloIlo. It was late january of 2009 that time and while waiting for the can, you had a little chat with nanay. From the gate, i just stare at you and i have this little weird ackward feeling. i just came from schol that time. You had a blanket covered on you because you're sick and you were sipping coffee as usual, your favorite thing to do.

Suddenly, a taxi came and it was the time for you to go. I didn't say anything but Bon Voyage. I wish I say how much I love you, how sorry i am for being not a good ate, how lucky i am to be your daughter and how great you are to be my mom. Even this was the last time i saw you, dont worry because i'll always see you in my dreams and in my mind. by the way, im looking forward to see you again but not too soon okay.. =)) Bon Voyage Mom, watch us from heaven!

Monday, July 5, 2010

mY FiRsT bLoG

I had so much in my mind what would be my first blog but i couldn't pick from one of them. I wanted to have a special topic on my first blog but I couldn't decide what it would be. It should bean interesting one so many people would like to read it. It should be a topic where anyone can relate in. It should be something not so deep but have meaning. Something that didn't need some figure of speech phrases so anyone can easily understand it. My blog might be my unforgettable experience, the person I loved or the person who I'd like to be in hell. It can Jacob of Twilight, Sarah, my popstar idol, Jhoan who just celebrated her birthday, my Lyrika de Fatima chorale, my favorite tulip, my music or my greatest mom. From all of this, i ended choosing my mom besides i want her to asked what heaven looks like, i really really missed her so much. After a long way of thinking, i finally choose the one but, i think this was beyond long first blog if I'm gonna start talking about my mom. Ironically, after thinking what would be my first blog, i had finished what it is and it was about what would be my first blog. Funny, isn't it???